Leren van en met elkaar

Waarom blikken we terug op de eerste levensjaren?

Als klein kind ontdek je de wereld om je heen vanaf het moment dat je als baby op aarde komt. Die ontdekkingen gaan met vallen en opstaan. En hoe fijn is het dat dat gebeurt in de wetenschap dat je ouder(s) daar zijn om je letterlijk op te vangen. Geen 1 ouder kan dit waar maken om er iedere keer te zijn als je valt of brokken maakt.

Op het moment dat je ervaart als klein hummeltje en nog zeer weerloos mensenkind dat je er dan (even) alleen voor staat neem, je een dappere beslissing dat je het ook alleen kunt. Zo adorabel maar zo nog niet mogelijk. Hier start het wapenen tegen nieuw verdriet of beter gezegd tegen weer schrikken dat de back up er niet is.

Het kan zomaar zijn dat je moeder staat te koken, afzuigkap aan en niet in de gaten heeft dat jij op de bank bent geklommen en er weer af wilt. Erop ging zonder problemen maar eraf is toch wel erg hoog. Je kunt nog geen hoogte en gevaar inschatten dus valt pardoes op je hoofdje op de grond en dat doet zeer. Je brult en dan nog duurt het even voordat mama daar is.

Die paar seconden ervaar je als kleintje als een eeuwigheid en daar bevestig je de al eerder gemaakte overtuiging dat je het alleen moet doen. Als dat nog een aantal keer gebeurt wordt dat een stellige aanname.

“Ik moet het alleen doen.”

“Er is niemand voor mij.”

“Ik word niet gezien, ik ben niet belangrijk.”

“Men houdt niet van mij, ik zit in de weg.”

“Ik ben niet leuk genoeg.”

…

Dat dit niet de werkelijkheid is dat kun je als kleintje niet weten. En wat nog vervelender is, sommige van deze overtuigingen leef je nog, ook nu je volwassen bent.

Hoe loopt het door in de volwassenheid?

Stel je nu eens voor dat je een relatie hebt. Of als je die hebt stel je eens in de positie van die partner.

Hij of zij wil dan iets voor je doen, iets voor je betekenen, je verrassen, je steunen. Of wat dan ook waaruit zijn/haar liefde blijkt. En jij hebt nog steeds diezelfde oude overtuiging en die leef je ook “dat je alles alleen moet doen”.

Je partner kan dan niets goed doen want of je hebt het zelf al gedaan of geregeld. Hij/zij is te laat of je beseft niet dat je hulp of steun nodig hebt. Je hebt immers niet geleerd dat leunen bestaat of dat je ook hulp kunt vragen.

En hoe mooi is het, dat je op eender welk moment kan leren deze overtuigingen te veranderen. Zodat ze jou ten goede komen en jij meer kracht ervaart in je leven.

De voordelen van het verdiepen in jezelf

Hoe leuk kan het zijn om ergens eens helemaal in te verdiepen. Je zoekt je bronnen op via literatuur of internet. Je verzamelt mensen om je heen die verstand hebben van je onderwerp. Of je bezoekt beurzen of musea waar tentoon wordt gesteld of verteld wat jij wilt weten over je onderwerp. Bijvoorbeeld het schilderen met olie- of acryl verf.

Daarna ga je aan de slag met je nieuw verworven inzichten. En dan constateer je dat je het super leuk vindt om met je nieuwe skills te werken.

Dit kan gaan over tuinieren, pottenbakken, sushi bereiden, een sport beoefenen of presenteren voor een groep en door je communicatieve vaardigheden te vergroten bereik je meer mensen.

Het is leuk om je zo voor te bereiden en de vruchten daarvan te mogen plukken. Je wordt er blijer van, het vergroot je zelfvertrouwen, je ontmoet nieuwe mensen en ontdekt dat je tot meer in staat bent dan je denkt.

Hoe vreemd is het dan te zien dat een mens dat verdiepen minder snel doet als het om zichzelf gaat. Het lijkt wel of je aanvaardt dat zaken niet gaan zoals je wilt omdat je al zo vaak jezelf teleurgesteld hebt op dezelfde issues in je leven. Werk, relaties, vriendschappen etc.

Jouw binnenwereld is echt de moeite waard.

Stop met  vaststaande ideeën over jou . Dat je bijvoorbeeld dingen niet kunt of dat zaken voor jou niet haalbaar zijn omdat uit het verleden is gebleken dat iets niet goed ging of erger nog dat je hebt gefaald.

Dat heeft er misschien toe geleid dat je bewust of onbewust gestopt bent met op jezelf te vertrouwen of het opnieuw of iets anders te proberen.

Wat brengt de reis naar binnen jou op?

Als je je verdiept in jou dan kan je ontdekken waarom er patronen en overtuigingen in je leven zijn die je weerhouden je stappen te zetten. Stappen die je eigenlijk graag zou willen zetten maar denkt niet te kunnen of te durven.

Het is een boeiende en spannende reis naar binnen diep in jou. Om dan te ontdekken dat waar je bang voor bent erg oud is, ontstaan in je diepste jeugd. Ergens tussen je ontstaan en je 4de levensjaar. Geen reden om dat nog steeds te herhalen. Maar wat nu eenmaal gebeurt als je je niet bewust bent of niet weet hoe je dat kan veranderen.

In een verdiepingstraject leer je dit aan de hand van een voor jou geldend thema. We noemen dat je leervraag. Wat wil jij leren?

Ik weet uit ervaring, omdat ik al 6 jaar deze jaartrajecten mag begeleiden, dat er grote en kleine wonderen gebeuren als je gefocust aan de slag gaat met zo’n leervraag. Je leven verandert doordat je gedrag verandert.

De eerste stap in het verdiepen in jou is een belangrijke voor de rest van de stappen die je zet op jouw weg, in jouw leven.

Zet jouw eerste stap nu met mijn gratis verdiepingsmeditatie.

Succes op jouw weg!

[fc id=’7′][/fc]

Leef je dromen

“De meeste dromen zijn bedrog” zingt Marco Borsato.

“Maar als ik wakker word naast jou dan droom ik nog…”

Wie droomt er niet?

Durf jij je dromen al als reëel te zien?

Of ga je na elke droom die je voorbij laat komen er zoveel afbrekende energie op loslaten dat de droom als een kaartenhuis in elkaar valt?

 

Ja onze dromen kunnen geleefd worden.

Althans onze reële dromen. Soms kan een mens zo uit balans zijn dat er irreële dromen ontstaan.

Wat gebeurt er met jou als jij een droombeeld hebt?

Ga je er volledig in op?

Durf je het voor je te zien?

Of op papier te zetten?

Misschien komen er direct of vrij snel gedachtes als:

“Dit is toch niet aan mij besteed.”

“Hier mag ik nog veel arbeid voor verrichten.”

“Wie ben ik dat ik dit zou kunnen verwezenlijken?”

“Daar ben ik niet goed genoeg voor.”

“Ik ben daar toch te dom voor.”

En ga zo maar door… Je kan er vast nog een aantal aanbreien.

Een onuitputtelijk rijtje met opmerkingen kan dit worden. Allemaal afbreuk aan jouw ware kracht.

En wat doe je dan…

op slot…

alles in de doofpot, en jij op slot.

Je sluit je ruimte, niets kan binnenkomen, noch ontvangen worden.

In ongeloof.

Wat er dan gebeurt is dat je aangeleerde patronen vanuit je kindertijd actief worden.

Ooit bracht dit je wat.

Als kind had je dit echt nodig. Het was je overlevingsmechanisme.

Ga maar eens terug naar je kindertijd. Hoe vaak droomde je misschien luidop en hoe vaak kreeg je van je ouders te horen dat het onzin was.

Waar je ook van droomde, het kon vaak niet. Je werd vaak niet gestimuleerd om er iets mee te doen.

Je werd eerder aangezet om je eigen dromen niet meer serieus te nemen. Om aan jezelf te gaan twijfelen.

Om jezelf voor schut te zetten. Jezelf te sluiten om iets moois te ontvangen.

Nu 20, 30, 40 jaar later doe je nog steeds hetzelfde.

Je leeft je valkuilen. Je overlevingsmechanisme van vroeger, je redder van vroeger , die je toen hard nodig had, zit je nu in de weg.

Nog steeds hetzelfde mechanisme, alleen jij bent niet meer dezelfde.

Nu ben je een volwassen man of vrouw die verantwoording kan nemen voor zijn of haar leven.

Hoe vaak doe je dit echt? Of net niet?

Ja ook volwassen mensen leven vaak kindstukken.

En heel vaak onbewust.

Kijk maar eens naar jezelf. Ga maar eens terug in de tijd en overschouw jouw reacties..

Reacties die toen hard nodig waren.

En leef je deze nog?

Zijn ze nog steeds nuttig? Of zitten ze je eigenlijk in de weg?

Maak nu een keuze om het te veranderen.

Je volgende droom schrijf je maar eens uit op papier.

En lees hem elke dag luidop voor jezelf. En voel wat je dan doet.

Welke gedachte komt er?

Wat voel je?

Ongeloof, wantrouwen, jezelf niet gunnen?

Ga dit goed na en verander het.

Gun het jezelf. Heb  een ja voor jouw droom.

En langzaam aan zal je je droom aan het leven zijn.

Een duwtje in de rug nodig?

Geniet van je dromen en ga ze volop leven!

 

Zin in meer van dit?

Beluister dan zeker ons gratis proevertje voor jou!

Ontdek meer over jezelf.

[fc id=’6′][/fc]

Voel jij je ook wel eens opgesloten?

Kom jij thuis bij jezelf?

Of voel jij je opgesloten?

Misschien in je huis, gewoon thuis.

Door de  drukte van het dagelijkse leven?

Door de sleur van het gezin?

Een gevoel van uit willen breken?

Het onbehagelijke gevoel in jou die er voor zorgt dat je weg gaat bij jou.

Vlucht voor jou.

Wat te doen hiermee?

Misschien is het de tijd om eens rustig te gaan zitten. Ik hoor het jou al zeggen: “Hoezo rustig zitten? Weet je wel wat er nog allemaal te doen is?!”

Een to do lijstje van hier tot ginder. Met veel er tussenin.

Wie kent het niet?

En toch is mijn advies: “ga het doen.”

Ga elke dag 5 minuten zitten, verstand op nul, ogen dicht en even jezelf voelen.

Jezelf voelen is spannend. Bijna een avontuur voor sommige mensen.

In eerste instantie voelt bijna iedereen het hoofd met alle gedachtes die erbij horen.

En daar is niets mis mee. Elke gedachte mag er zijn, echter je hoeft er niets mee.

Als de gedachte komt dat je nog de boodschappen moet doen dan laat je die gedachte. Nu kan je toch geen boodschappen doen want je zit in je 5 minuten voor jou en in jou.

Breng dan je aandacht maar eens naar beneden. En zeg aan het boodschappenlijstje dat je later terugkomt.

Je kan bijvoorbeeld je voeten eens vastnemen en deze een beetje masseren.

Voel je ze?

Je voeten worden er echt wel blij van, en je aandacht zakt naar beneden.

Op de voetzool heb je een acupunctuurpunt Nier 1.

Dit punt zorgt ervoor dat je energie gaat zakken. Dat je uit je hoofd kan komen en meer vanuit je buik kan leven.

Uit je hoofd?

Je hoofd is een hulpmiddel van je buik. In je buik zitten je belangrijkste hersenen. Deze sturen prikkels en opdrachten door naar je hersenen in je hoofd.

Door onze jachtige maatschappij zijn we vaak vergeten om in onze buik te voelen. Ons hoofd heeft het letterlijk overgenomen.

Wel als je nu eens elke dag je voeten masseert en aandacht geeft aan je nier 1 dan helpt dit jou om gemakkelijker richting je buik te gaan. Bijkomend stimuleert het ook nog eens je nieren.

Je nieren zijn belangrijke organen. Ze zijn de warmtebron van je lichaam.

Ook jouw wijsheid leeft er en je oerkracht zit er verborgen.

Ja verborgen, zeker als je teveel en te vaak in je hoofd aanwezig bent.

Wil je het eens ervaren?

Doe dan de onderstaande meditatie om thuis te komen bij jezelf.

Veel plezier in jou!

 

Zet je de ontdekkingsreis naar jezelf graag verder?

Dan is hier nog een leuke oefening voor jou beschikbaar.

[fc id=’6′][/fc]

Ontdek je ware zelf

Wie ben jij?

Het meest voorkomende antwoord is ik ben …jouw naam… .

Wie ben jij nog?

Vaak zeg je dan wel welk werk je doet. Of dat je moeder of vader bent van een aantal kinderen.

En wie ben je echt?

Onze essentie, ons zijn, onze ziel.

Wat is dat? Wie is dat?

Een ontdekkingsreis waar we vaak een groot deel van ons leven met bezig zijn.

Jouw ontdekkingsreis

Puur en onbevangen word je geboren. In liefde ontvangen door je beide ouders, althans dat is wat ieder pasgeboren kind wenst.

En elke ouder doet dat ook wel vanuit zijn of haar referentiekader. Vanuit dat wat zij geleerd hebben en gezien hebben van hun ouders.

De geboorte is al het eerste trauma. Direct ben je erg afhankelijk.

De noden van de pasgeboren zijn groot. Het kleine baby’tje heeft warmte nodig, fysiek en emotioneel. Voeding, zowel onder de vorm van liefde als van letterlijk fysieke voeding.

Alle kleine blokkades die er dan ontstaan, al is het maar enkele minuten langer moeten wachten op de borst bv, kan bij een de kleine baby al voldoende zijn om een trauma te laten ontstaan.

Of te weinig melk bij de borstvoeding of lang alleen liggen in bed of wiegje..

Noem maar op…

Eens je wat ouder wordt loop je als kind tegen nog meer trauma aan. En dit hoeven echt geen slagen en verwondingen te zijn.

Hoe vaak heeft een ouder het niet te druk. Teveel werk.

Hoe vaak hoort het kind:

‘nu niet schat’

‘mama heeft nu geen tijd’

‘later’

En zo verder…

Vanuit jouw  kindertijd zal je daar waarschijnlijk geen bewustzijn meer over hebben, misschien herken je het van de tijd met je eigen kinderen.

Overleven…

Wat gebeurt er dan allemaal met het kind.

Het kind gaat een redder ontwikkelen. Dit zijn overlevingspatronen.

Het is nodig om telkens weer in de aanpassing te gaan.

Als kind word je erg stil, een beetje onzichtbaar, of het gaat juist erg luidruchtig doen.

In ieder geval bouwt het mechanismes op die hem of haar weghalen van wie hij of zij eigenlijk is.

Het ‘Wie ben ik’, de essentie wordt alsmaar vager.

Vaak gaan er dan deurtjes dicht. Deurtjes naar onszelf, naar ons verlangen en naar wat we hier eigenlijk op aarde komen doen.

Op oudere leeftijd, volwassenheid, lopen we hier vroeg of laat tegenaan.

Er komt bijvoorbeeld een verlies, werk, relatie,…

Of door een ziekte, van jezelf of iemand uit je omgeving.

Iets wat je tot denken aanzet.

Wie ben ik?

Wat doe ik eigenlijk?

Is het leven zo een sleur geworden van patroon op patroon?

Een overlevingsmechanisme is dan als een draaimolen op de kermis waar je inzit die niet meer stopgezet kan worden.

Je wordt er duizelig van.

Je ziet het allemaal niet meer.

Wat te doen als je hier in verzeild bent geraakt?

Even een stop in je leven!

Neem een stap terug in jezelf!

Even je ruimte opvullen met jou!

Door dagelijks eens enkele minuten voor jezelf te nemen kan je de draaimolen tot stilstand brengen.

Kan je even bij jezelf gaan kijken.

In de paar minuten voor jou kan je opnieuw gaan ontdekken wie je nog meer bent dan

Je Naam

Ouder, kind, broer of zus, werknemer of werkgever,…

Je kan gaan zien welk mooi mens je eigenlijk bent.

Een prachtmens met wie je het contact kwijt was.

Een innerlijke God of Godin die jou eigenlijk al lang terugroept. Die je tot nog toe niet echt hoorde.

Enkele minuten daags is echt de weg terug.

Terug naar wie jij bent.

Inspireert dit blog je?

Beluister dan zeker onderstaande meditatie.

Heb je nood aan meer inspiratie?

Dan is onderstaande oefening vast iets voor jou.

[fc id=’6′][/fc]

Kom uit je schulp

Ken je het gevoel dat je je het liefst wilt verstoppen en verschansen in je huis of in je bed? Diep onder de dekens zodat je niemand hoeft te zien.

De wereld kan best beangstigend zijn om er in rond te lopen en te participeren in groepjes mensen op het werk of met vrienden en kennissen.

Sommige mensen lijken zich in jouw ogen moeiteloos te bewegen in allerlei sociale constructies. Ze hebben vrienden, bereiden etentjes, gaan weekendjes weg met zijn allen, vieren en organiseren feestjes en verjaardagen maar jij vindt dat juist helemaal geen vanzelfsprekendheid.

Het je begeven op feestjes vind je best moeilijk want wat trek je aan of wat zeg je tegen mensen die je niet of nauwelijks kent?

Zomaar praten over niets of juist een vraag krijgen over jou en jouw leven kan door jou als bedreigend ervaren worden vooral als er ook werkelijk een reden is waarom jij dit moeilijk vindt.

Oude overtuigingen?

Misschien ben je in het verleden verraden en ben je daardoor je vertrouwen in andere mensen verloren. Of ben je verlaten waardoor het zinloos en zelfs pijnkijk is om je te verbinden met anderen. Als je aan hen zou gaan hechten ervaar je dat als zonde van je tijd want je hebt een overtuiging gecreëerd, vanuit het verleden, dat je toch weer verraden of verlaten wordt.

Dit kan doordat je een overlijden hebt meegemaakt op jonge leeftijd, een scheiding van je ouders of een breuk in je eigen relatie.

Ook als je bijvoorbeeld gepest bent op school of uitgesloten werd bij een (sport-) vereniging.

Je verleden kleurt het heden

Ook al kun je bedenken dat dat allemaal achter je ligt, in het verleden, toch kleurt en bepaalt dat nog steeds je heden. Je houdt het zelfs in stand door het pantser dat je hebt opgebouwd om niet nogmaals gekwetst te worden.

Je hebt je teruggetrokken en houdt hiermee ook een deel van jou verborgen voor de buitenwereld, voor anderen.

Dit kunnen collega’s zijn, familie, buren en ook mensen die jij graag beter zou leren kennen.

Aangezien het aangaan van relaties een wisselwerking is in geven en nemen en het je durven te laten zien en horen, je kwetsbaarheid durven tonen, is dat voor jou misschien erg ingewikkeld.

Je zou wel willen maar je zit als het ware in je oester. Net  omdat het daar veilig is durf je er niet te ver uit of je kunt haast niet uitbreken omdat de schelpen een deel van jou zijn geworden.

Het is de enige manier om de ander en de wereld op afstand te houden.

De kennismaking met mijn eigen schulp

Mijn schulp is mijn pantsering die me laat reageren vanuit de aanval. Je kent wel de opvatting dat “de aanval de beste verdediging is”? Wel die gebruik ik dus…

Dit afweermechanisme ontstond al in m’n vroege kindertijd. Eigenlijk hielp het me altijd om mezelf te verdedigen als ik een verwachting niet helemaal kon vervullen. Het bracht een veiligheid.

Op latere leeftijd echter niet meer.

Door ermee in contact te komen leerde ik waarom ik het al die jaren zo hard nodig had om in de aanval te gaan. En weet ik, in het hier en nu, dat dit niet meer nodig is. Ik hoef mezelf niet meer te verdedigen. Dat brengt rust.

Wil je dit niet meer langer zo leven en ben je bereid om uit je schulp te komen? Weet dan dat je kan leren om oude overtuigingen en patronen te herkennen. En er erkenning aan kan geven, zodoende er van daaruit afstand van te doen. Of populair gezegd: “ze los te laten.”

Gun je zelf een nieuwe manier zonder je eigenheid te verliezen.

 

Voor je dit blog afsluit heb ik nog een klein geschenkje voor je.

Een inspirerende oefening om meer inzicht te krijgen in jezelf.

[fc id=’6′][/fc]

Geniet ervan.