
Het stormt al dagen en niet alleen in Nederland. Stormen krijgen namen en we worden gewaarschuwd met code geel, oranje of rood. Voorzichtigheid geboden om geen schade op te lopen wat niet helpt want wat niet buigt breekt en dat zien de verzekeringsmaatschappijen ook. Hun telefoons staan roodgloeiend van alle meldingen en vooral van bomen die breken en vallen op huizen, auto’s en op het spoor.
Ook in ons kunnen stormen ontstaan. Bestaande structuren vallen om door veranderingen. Dat kunnen veranderingen zijn in familiekring, gezinsleven, op het werk. Gewenst of ongewenst razen emoties door ons systeem bij life-events. Bij afscheid moeten nemen van een dierbare door dood of scheiding. Ook op ogenschijnlijk kleinere schaal komt er beweging in onze energie stroom bij verandering van gedrag of dat van een ander waarmee je leeft of samen werkt. Soms subtiel en soms gaat dat met veel geluid gepaard.
Oude houvast werkt dan lang niet altijd en dan vraagt een situatie om nieuw gedrag. Maar ach wat is dat lastig. Oud en vertrouwd maakt dat we ook na goede voornemens terug vallen in bestaand gedrag, ook als dat gedrag leidt tot een niet wenselijke uitkomst.
Een storm, wind of briesje door jou oude energie levert verversing, verfrissing op. Maakt ruimte voor nieuw omdat oud is uitgewaaid, lees uit geademd. Onze adem is bij uitstek een manier om onze energie in beweging te zetten.
Hoe tegenstrijdig is het dat als we spanningen voelen, spannende tijden doormaken, nieuws krijgen wat consequenties heeft voor ons, we juist onze adem inhouden en daarmee uit beweging blijven. We zetten ons schrap en doen er alles aan om niet om te vallen. Eigenlijk is code rood dan op zijn plaats en dan niet door niets te doen maar een hele heftige ademstorm op gang te brengen waardoor je de schrik, de pijn het verdriet juist in beweging zet en uit kan ademen.
De heftigheid eraf haalt waardoor er weer ruimte komt om in beweging te komen, alternatieven te zoeken, jezelf of de ander op te vangen of te omarmen.
Als je met je adem een herfstbries creëert door door je neus in en uit te ademen zal je merken dat je het KMNI niet nodig hebt om je te waarschuwen voor gevaar maar dat je juist een baken hebt uitgezet waar je op kunt vertrouwen. Op jou en je innerlijke kracht. Adem brengt je thuis.
Parabel
Broeder Eik en zuster Wilg stonden naast elkaar aan het water. De herfststorm raasde en tierde. Zuster Wilg boog sierlijk mee. ‘Slappeling’, zei broeder Eik. ‘Kijk liever naar mij, hoe ik stram en stoer de wind weersta. Ik buig voor niemand!’ De wilg zweeg en boog nog dieper.
Hoe de storm ook raasde en tierde, broeder Eik was te sterk voor hem. Het volgende jaar kwam de storm terug, vastbesloten broeder Eik een lesje te leren. Maar de Eik was sterk. Hij verzamelde al zijn krachten en zoog de energie met zijn machtige wortels uit Moeder Aarde.
Hij had geen energie om te kijken naar zijn zuster die haar sierlijk spel met de wind speelde. Met zijn laatste energie probeerde de storm broeder Eik te vellen. Een diepe adem, een harde windstoot en daar lag de eik. Ontworteld.
En zuster Wilg? Ze wuifde mee met de wind en liet haar tranen in het water vallen.
No comment yet, add your voice below!