[spb_column col_sm=”9″ padding_horizontal=”0″ width=”3/4″ el_position=”first last”] [spb_text_block animation=”none” animation_delay=”0″ simplified_controls=”yes” custom_css_percentage=”no” padding_vertical=”0″ padding_horizontal=”0″ margin_vertical=”0″ custom_css=”margin-top: 0px;margin-bottom: 0px;” border_size=”0″ border_styling_global=”default” width=”1/1″ el_position=”first last”]

Geschreven door: Linda Bijtebier

De geheime reden waarom je je altijd zo moe voelt

Steeds meer mensen in Nederland zijn altijd moe. Hoe vaak hoor je niet zeggen: “Ik voel me zó moe! Ik ga even liggen, hoor.” Of “Ik moet nog van alles doen, maar heb daar echt de energie niet meer voor!” Of “Ik sta tegenwoordig al moe op uit mijn bed.” Hoe zou dat toch komen? Omdat we zo druk zijn? Slapen we te weinig? Of komt het door ons eten?

 

Als je naar de dokter gaat met vermoeidheidsklachten die maar niet over gaan, krijg je vaak te horen dat je last hebt van chronische vermoeidheid of van fibromyalgie, een aandoening die vaak gepaard gaat met chronische vermoeidheid.

Wat gebeurt er dan met je?

Zodra een dokter een diagnose stelt, gaan mensen zich daarnaar gedragen. De mensen die in dit hokje geplaatst worden, voelen zich daadwerkelijk moe en door hun vermoeidheid beperkt in hun doen en laten. Reden vaak onbekend. Als ze steeds moe zijn of pijn hebben, gebeurt er al iets in de mind van deze persoon. Als je er een etiket opplakt, daardoor wordt je patiënt, en dan voel jij je vaak direct nog vermoeider.

Wanneer een arts een diagnose over je uitspreekt, gebeurt er weer iets in je mind. Je bent ziek, want dat zegt je arts. Je hebt een aandoening waar symptomen bij horen. Omdat je de symptomen elke dag ervaart, ga je ernaar leven. Vaak onbewust. Want je wilt niet ziek zijn. Je wilt niet moe zijn en toch gebeurt het. De vermoeidheid wordt zelfs groter, waardoor je vaker even gaat liggen en minder gaat bewegen. Langzaam aan komt een uitputtingsgevoel en is alles je teveel.

Als je gelooft dat je ziek bent, stagneer je en loop je vast.

Je krijgt allerlei stemmetjes in je hoofd die zeggen dat je moe bent en dus moet gaan rusten. Dat je veel dingen niet meer kan. En vervolgens ga je steeds minder doen. Je stagneert en uiteindelijk loop je vast. Dan gaan de dingen thuis niet goed meer. Op je werk, met je vrienden stroomt het niet meer. Je krijgt steeds meer klachten en je gedachten van moe zijn, weinig energie hebben en uitgeput zijn, worden steeds groter.

Als je hierin mee gaat, zul je je steeds zieker gaan voelen. En zelfs al lig je de hele dag op bed, je voelt geen verbetering meer.

Wat kun je doen als jou dit overkomt?

Eens een dagje moe zijn, of ‘s avonds na je werk of na een dagje uit, is normaal. Als je die avond dan vroeg gaat slapen, voel je je de volgende dag weer helemaal uitgerust. Heb je een erg druk leven, dan kan het verstandig zijn om regelmatig een echt rustmoment in te bouwen. Ben je echter altijd moe, zonder dat daar eigenlijk een reden voor is, dan is het tijd om eens bij jezelf naar binnen te gaan en je af te vragen waarom je altijd zo moe bent. Wat doe je en vooral wat doe je niet?

Want we worden namelijk allemaal geboren met een opdracht.

Hoezo een opdracht?

We komen op aarde als ziel, als energie, in een fysieke vorm, ons lichaam. Jouw lichaam is als het ware het voertuig, de auto van je ziel. Jij zit, als het goed is, aan het stuur en jij bepaalt de route. Je kunt altijd recht op je doel afgaan, of rondjes rijden en verdwaald raken. Verdwalen is op zich niet erg, want het brengt je weer nieuwe wegen en kan je blik en inzicht verruimen.

Maar wat gebeurt er als je jarenlang hetzelfde rondje rijdt, en je je opeens bewust wordt van de sleur? Altijd hetzelfde. Misschien krijg je last van je lichaam. Je auto gaat sputteren. Misschien vergeet je steeds je auto benzine te geven. Of geef je benzine maar vergeet je de APK of grote beurten.

Je doet maar wat, en dan meestal vooral wat je denkt dat de wereld van je verwacht.

Wat doe je dan met je leven? Je leeft dan gedachteloos, onbewust, een beetje als een kip zonder kop. Je doet maar wat. En dan meestal vooral wat je denkt dat de wereld van je verwacht. Wat de ander van je verwacht. Je raakt helemaal het contact met jezelf kwijt en dus ook het contact met je ziel, met wie je werkelijk bent en met je opdracht in dit leven.

En ja, je wordt moe. Je auto sputtert, je lijf wordt moe. Moe, niet omdat er geen energie is, maar omdat je niet luistert naar jezelf. Naar wie jij bent en wat jij hier komt doen. Want als je energie gaat stagneren omdat er teveel spanning en stress in je leven is en omdat je geen tijd meer neemt voor jezelf of voor werk dat je leuk vindt, komen er klachten zoals vermoeidheid.

Wat kun je dan het beste doen?

In eerste instantie is het je bewust worden van wat je doet erg belangrijk. Als je je daar niet bewust van bent, kan je niet veranderen. Pas wanneer je durft te kijken naar je eigen leven, naar het moment dat je even aan de zijlijn van je leven gaat staan, kijkt hoe jij de dagen doorkomt en wat je daarin doet, vanaf dat moment kan je ingrijpen en kijken waardoor jij stagneert.

Welk gedrag in je leven zorgt ervoor dat je niet meer bij je energievat komt? Misschien ben je vanuit oude pijn in gedrag van alsmaar doorgaan beland. Hardheid naar jezelf. Misschien ben je op de vlucht voor oude pijn in jou. Pijn vanuit je kindertijd. Omdat je niet gezien werd, afgewezen werd of verlaten. Drie belangrijke basisemoties die ons in een stand van overleven brengen. Emoties die in onze kindertijd essentieel zijn. Heb je deze echter nooit ervaren, dan gaan ze je wanneer je ongeveer 40 jaar bent in de weg zitten:

Je blijft overleven.

Je blijft in het verleden hangen.

Je blijft op de vlucht.

Je durft niet te voelen.

Controle neemt over.

De controle is je ego. En deze houdt van stagnatie. Je ego houdt je dus weg van je werkelijke zijn. Je werkelijke opdracht op aarde. Terugkeren naar je gevoel is dichter bij jezelf komen en helder krijgen wat je echt wil doen. Daardoor zal je weer in beweging komen en kom je dichter bij je energie, waardoor deze langzaam begint te stromen.

Wat kan je hierbij ondersteunen?

Ademen is belangrijk. Adem houdt je energie in beweging. In Academ werken we veel met de adem. Met oefeningen en meditatie transformeer je je stagnaties. Hierdoor kom je opnieuw dicht bij jezelf en zal je chronische vermoeidheid verdwijnen.

 

Wat herken jij hiervan?

 

 

[/spb_text_block] [/spb_column]